പൗരാണികരുടെ ഇടയിൽ നിരവധി അനുഷ്ഠാനങ്ങൾ നാം കണ്ടുവരുന്നുണ്ട്. ആഴ്ചയിലെ ഓരോ ദിനത്തിനും അതായത് സോമവാര വ്രതം തുടങ്ങിയവക്ക് പുറമെ വിവിധ പുരാണ കഥാപാത്രങ്ങൾക്കായും ഓരോ ദിവസങ്ങൾ നിശ്ചയിച്ചിട്ടുണ്ട്. ശിവന് തിങ്കളാഴ്ച, ഭദ്രകാളിക്ക് ചൊവ്വ, വെള്ളി ദിനങ്ങൾ, വിഷ്ണുവിന് വ്യാഴം, അയ്യപ്പന് ശനി തുടങ്ങിയവയും ചാന്ദ്രമാസത്തിലെ തിഥികളായ ഷഷ്ഠി, അഷ്ടമി, ഏകാദശി, വാവ് മുതലായവയും പ്രദോഷം പോലുള്ള സമയങ്ങളും. പ്രത്യേക മാസങ്ങളിലെ അശ്വതി മുതൽ രേവതിവരെയുള്ള നക്ഷത്രങ്ങൾക്കും ഏതാനും അനുഷ്ഠാനങ്ങൾ പലരും നടത്തുന്നുണ്ട്. ക്ഷേത്രങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വേറെയും നിരവധി ആചാരങ്ങൾ ഹിന്ദുക്കൾക്കിടയിൽ നിലവിലുണ്ട്.
എന്നാൽ മേൽപറഞ്ഞവയിൽ ഭൂരിഭാഗവും വേദാദി സത്യശാസ്ത്രങ്ങളുടെ പ്രമാണമില്ലാത്തവയാണ്. കഥകളുടെയും ഐതിഹ്യങ്ങളുടെയും പിൻബലത്തിലാണിവ ആചരിച്ചു വരുന്നത്. ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രാചീന സംസ്കൃതിയായ വൈദികധർമ്മത്തിൽ ഓരോ മനുഷ്യരും അനുഷ്ഠിക്കേണ്ട പർവങ്ങൾ (ആഘോഷങ്ങൾ, ഉത്സവങ്ങൾ, അനുഷ്ഠാനങ്ങൾ) ഏതെല്ലാം ആണെന്ന് വ്യക്തമായി നമ്മുടെ ആർഷഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ പറയുന്നുണ്ട്. അവയുടെ പഠന – പാഠനങ്ങൾ നിലച്ചുപോയതിനാലാണ് ഇന്നിത് പലർക്കും അജ്ഞാതമായിപ്പോയത്. ഈ പ്രാചീന അനുഷ്ഠാന പദ്ധതികളെ സാധാരണക്കാർക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തുകയും അവ നിഷ്ഠയോടെ ചെയ്യാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നത് ആര്യസമാജം മുന്നോട്ട് വെക്കുന്ന ലക്ഷ്യങ്ങളിൽ ഒന്നാണ്. സന്ധ്യാവന്ദനം, അഗ്നിഹോത്രം എന്നിവയുടെ പഠന -പാഠനത്തിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങുന്നതല്ല ഇത്. ഈ വിഷയത്തെക്കുറിച്ച് ആധികാരികമായ ഒരു പുസ്‌തകം വെള്ളിനേഴി ആര്യസമാജം തയ്യാറാക്കുന്നുണ്ട്. അതിന്റെ ഏതാനും ഭാഗങ്ങൾ ഖണ്ഡശഃ യായി ദയാനന്ദ സന്ദേശം മാസികയിലൂടെ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നുമുണ്ടാവും. ഇവിടെ ഇത്രയും എഴുതിയത് ഉടൻ വരുന്ന ശ്രാവണി ഉപാകർമ്മത്തിന്റെ പ്രാധാന്യം ഓർമ്മിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടിയാണ്.
2020 ആഗസ്റ്റ് 3 ന് ശ്രാവണപൂർണ്ണിമയാണ്. ഇത് ഒരു വൈദിക പർവം ആയി സൃഷ്ടിയുടെ ആരംഭം മുതൽ ആചരിച്ചുവരുന്നുണ്ട്. വൈദിക സാഹിത്യങ്ങളിൽ അവയെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരണങ്ങൾ കാണാം. ഈ പർവത്തെക്കുറിച്ച് ഒന്നു സ്വാധ്യായം ചെയ്യാം.
എന്താണ് ശ്രാവണി ഉപാകർമ്മം?
എന്താണ് ഉപാകർമ്മം? എപ്പോൾ ആണിത് ചെയ്യേണ്ടത്? എന്തിനാണ് ഇത് ചെയ്യുന്നത്?
പലർക്കും ഉണ്ടാവുന്ന ഒരു സംശയമാണിത്. ഈ വിഷയത്തെ കുറിച്ച് സ്വല്പം ചിന്തിക്കാം.
സ്വാധ്യായം, കൃഷി, വ്യാപാരം, രാജ്യരക്ഷ, തുടങ്ങിയവയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണ് ശ്രാവണി ഉപാകർമ്മം.
മഴക്കാലം ആരംഭിച്ചാൽ കർഷകരും വ്യാപാരികളും പട്ടാളക്കാരും ബ്രാഹ്മണരും തങ്ങളുടെ ദൈനംദിന വ്യവഹാരങ്ങളിൽ അൽപ്പം മാറ്റം വരുത്താൻ നിർബന്ധിതരാകും. കനത്ത മഴയിൽ റോഡുകളും കൃഷി സ്ഥലങ്ങളും നഗരങ്ങളും ആശ്രമങ്ങളുമെല്ലാം വെള്ളം കൊണ്ട് ചുറ്റപ്പെട്ടു കിടക്കും. ആർക്കും പുറത്തിറങ്ങി അനായാസമായി പ്രവൃത്തികൾ ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല. റോഡുകളും വാഹനങ്ങളും ഒന്നും ഇപ്പോഴത്തെ പോലെയായിരുന്നില്ല പണ്ടുകാലങ്ങളിൽ. കാൽനടയായും കാളവണ്ടിയിലും കുതിരവണ്ടിയിലുമൊക്കെയായിരുന്നുവല്ലോ അക്കാലത്തു ജനങ്ങൾ യാത്ര ചെയ്തിരുന്നത്. അതിനാൽ ഈ വിശ്രമകാലം സ്വാധ്യായത്തിനും മഴക്കാലത്തിന് ശേഷമുള്ള പരിപാടികൾ ആസൂത്രണം ചെയ്യാനും ഉപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. ചാതുർമാസ്യം പോലുള്ള ആധ്യാത്മിക സാധനകളും ഈ സമയത്താണ് നടത്തിയിരുന്നത്. ഈ പ്രവൃത്തികളുടെ ആരംഭമായാണ് ഉപാകർമ്മം അനുഷ്ഠിച്ചിരുന്നത്. പ്രാരംഭം എന്നർത്ഥവുമുണ്ട് ഉപാകർമ്മത്തിന്. മനുസ്മൃതി 4.95-96 ൽ ഉപാകർമ്മത്തെക്കു റിച്ചു വിവരിക്കുന്നുണ്ട്.
*ശ്രാവണ്യാം പ്രൗഷ്ഠപദ്യാം വാfപ്യു പകൃത്യ യഥാവിധി |യുക്തശ്ഛന്ദാാംസ്യധീയിത മാസാൻ വിപ്രോfർഥാപഞ്ചമാൻ || (3.95)
പുഷ്യേ തു ഛന്ദസാം കുര്യാദ് ബഹിരുൽസർജ്ജനം ദ്വിജഃ |മാഘശുക്ലസ്യ വാ പ്രാപ്തേ പൂർവാഹ്നേ പ്രഥമേfഹനി || (3.96)*
ദ്വിജന്മാർ അതായത് ബ്രാഹ്മണ, ക്ഷത്രിയ, വൈശ്യ വർണ്ണക്കാർ ശ്രാവണമാസത്തിലെയോ ഭാദ്രപദ മാസത്തിലേയോ പൗർണ്ണമി ദിനത്തിൽ യഥാവിധി ഉപാകർമ്മം അതായത് യജ്ഞത്തോട് കൂടി യജ്ഞോപവീതം ധരിച്ച് ശ്രാവണ പൂർണ്ണിമ മുതൽ മാഘ ശുക്ല പ്രതിപദം വരെ ഏതാണ്ട് നാലരമാസം വേദസ്വാധ്യായം ചെയ്ത് പൗഷ പൗർണമിക്കോ മാഘ ശുക്ല പ്രതിപദയുടെ പൂർവ്വാഹ്നം മുതൽ മധ്യാഹ്നത്തിനു മുമ്പ് ഗൃഹത്തിന്റെയോ ഗ്രാമത്തിന്റെയോ പുറത്തുപോയി വ്രതം അവസാനിപ്പിക്കണം. ഇതിന് ഉത്സർജ്ജനം എന്ന് പറയും. ഉപാകർമ്മം, ഉത്സർജ്ജനം എന്നിവ വ്യത്യസ്ത കാലങ്ങളിലായിട്ടാണ് ഇപ്പോൾ ഋഗ്വേദികളും യജുർവേദികളും സാമവേദികളും അഥർവ വേദികളും ചെയ്തു വരുന്നത്. കർമ്മകാണ്ഡങ്ങളിൽ ഇത്തരം സങ്കീർണതകൾ കാലങ്ങളായി കടന്നു കൂടിയിട്ടുണ്ട്. മഹർഷി ദയാനന്ദൻ ആർഷ ഗ്രന്ഥങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ഇവക്കെല്ലാം ഒരേകീകൃത പദ്ധതിയുണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഉത്സർജ്ജനത്തിന് ശേഷം സാമാന്യരീതിയിലുള്ള പ്രവൃത്തികളിൽ പ്രവേശിക്കണം. മനുസ്മൃതി, ഗൃഹ്യസൂത്രങ്ങൾ എന്നിവയിലൊക്കെ ഉപാർകർ മ്മത്തെക്കുറിച്ച് വിവരിക്കുന്നുണ്ട്.ഉപാകർമ്മം ഒരു വ്രതാരംഭമാണ്. ലൗകിക വ്യവഹാരങ്ങളിൽ നിന്ന് എന്നെന്നേക്കുമായി മാറിനിൽക്കൽ അല്ല ഇത്. വ്രതം പൂർത്തിയാക്കി വർദ്ധിത വീര്യത്തോടെ വീണ്ടും കർമ്മമേഖലകളിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുകയാണ് ഉത്സർജ്ജനം അഥവാ വ്രതപൂർത്തി എന്ന കർമ്മം കൊണ്ടുദ്ദേശിക്കുന്നത്. ഇന്ന് യാന്ത്രികമായി മാമൂലുകളിൽ പിടിച്ചു തൂങ്ങി പൂണൂൽ മാറ്റുന്ന ചടങ്ങു മാത്രമായി ഉപാകർമ്മം ചുരുങ്ങിയിരിക്കുന്നു. മനുസ്മൃതിയിൽ നിന്നും നേരത്തെ ഉദ്ധരിച്ച ശ്ലോകത്തിൽ ഈ ഉത്സർജ്ജനം വ്യക്തമായി പറയുന്നുണ്ട്.
ജനങ്ങളിൽ ഐക്യവും ധർമ്മബോധവുമുണർത്താൻ ഋഷീശ്വരന്മാർ രൂപകൽപ്പന ചെയ്തതാണ് ആചാരാനുഷ്ഠാനങ്ങൾ. മഹാഭാരതയുദ്ധാനന്തരം ഋഷിപരമ്പര ലോപിച്ചുപോയി. വാമമാർഗ്ഗികളും താന്ത്രികരും ആധ്യാത്മിക മേഖല കയ്യടക്കി. മിക്ക പുരാണങ്ങളും ഉദയം കൊണ്ടത് ഇക്കാലത്താണ്. അതാണ് ഇവയിൽ അശ്ലീലതകളും വേദ വിരുദ്ധമായതും ഈശ്വരന്റെ സൃഷ്ടിനിയമങ്ങൾക്ക് വിരുദ്ധവുമായ വിചിത്ര കഥകൾ കാണുന്നത്. ജൈന – ബൗദ്ധ മതങ്ങളുടെ സ്വാധീനവും ഇവയിൽ ഏറെയുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും ഉപാകർമ്മത്തെ പറ്റി പുരാണങ്ങളിലും പരാമർശിക്കുന്നുണ്ട്. അവ ഏറിയ കൂറും വികൃതമായിട്ടാണ് എന്നു മാത്രം. ഇന്ന് യജുർവേദികളായ തമിഴ് ബ്രാഹ്മണർ മാത്രം നടത്തുന്ന ഒരു ആചാരമായി ഇത് കേരളത്തിൽ ചുരുങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. കേരളത്തിലെ നമ്പൂതിരിമാരും പല പാഠഭേദങ്ങളോടെ ഇത് ഇന്നും അപൂർവമായി ആചരിക്കുന്നുണ്ട്.
ആര്യസമാജം ഈ വൈദിക പർവ്വത്തിന് വളരെ പ്രാധാന്യം നൽകുന്നുണ്ട്. ഗുരുകുലങ്ങളിൽ വിപുലമായ ചടങ്ങുകൾ ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് നടത്താറുണ്ട്. രക്ഷാബന്ധൻ ഉത്സവവും ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണ്. ഹൈദരാബാദ് നിസ്സാമിനെതിരെ ആര്യസമാജത്തിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ നടന്ന ധർമ്മ സമരത്തിൽ രക്തസാക്ഷികളായവർക്ക് ആദരാഞ്ജലികൾ അർപ്പിക്കുന്ന ചടങ്ങും ഇതോടൊപ്പം നടത്താറുണ്ട്. കാറൽമണ്ണ വേദഗുരുകുലത്തിൽ ശ്രാവണ പൂർണ്ണിമ ദിനത്തിൽ (വരുന്ന തിങ്കളാഴ്ച 03.08.2020) കാലത്ത് 9.30 ന് ശാസ്ത്രവിധിപ്രകാരമുള്ള ഉപാകർമ്മം (കോവിഡ് മാനദണ്ഡങ്ങൾ കർശനമായി പാലിച്ചുകൊണ്ട്) നടത്തുന്നുണ്ട്. ഗുരുകുലത്തിൽ വിശേഷ സദ്യയും അന്ന് ഒരുക്കുന്നുണ്ട്.
ഇന്ന് പകർപ്പ് (duplicate ) ആചാരങ്ങൾക്കും ഗ്രന്ഥൾക്കുമിടയിൽ നിന്ന് യഥാർത്ഥം (orijinal ) ഏതെന്ന് കണ്ടെത്തുക സാധാരണക്കാർക്ക് വിഷമമായിരിക്കുന്നു. ആൾക്കൂട്ടം ഏറെയുള്ളതാണ് ശരി എന്ന നിഗമനത്തിൽ പലരും എത്തിച്ചേരുന്നു. പ്രാചീന ഋഷിമാർ തെളിച്ച വഴിയിലൂടെ പോയാൽ മാത്രമേ ആചാരാനുഷ്ഠാനങ്ങൾക്ക് ഫലം ലഭിക്കുകയുള്ളു. നമുക്ക് വളരെ ശ്രേഷ്ഠവും തിരക്ക് കുറഞ്ഞതുമായ ഋഷീശ്വരന്മാർ തെളിച്ച വഴിയിലൂടെ മുന്നേറാം.
(കെ.എം.രാജൻ, ആര്യ പ്രചാരക് & അധിഷ്ഠാതാവ്, വേദഗുരുകുലം)